مطالعه رابطه روح فلسفی و هوش معنوی با کیفیت تدریس معلمان مقطع متوسطه

قسمت اعظمی از توفیق و یا شکست برنامه­های آموزش‌وپرورش به نوع تفکر، بینش و معنایی که معلمان برای کار خویش قائل هستند، بستگی دارد. لذا مطالعه­ی حاضر که از نوع همبستگی است، باهدف بررسی رابطه روح فلسفی و هوش معنوی با کیفیت تدریس معلمان مقطع متوسطه شهر بابل انجام‌گرفته است. جامعه­ی آماری این پژوهش شامل کلیه معلمین زن پایه­ی دوم دوره دوم مقطع متوسطه در سال تحصیلی 93-94 به تعداد 300 نفر و دانش­آموزان همین معلمان به تعداد 1617می­باشند. در این پژوهش پرسشنامه­ها­ی کیفیت تدریس سراج (2002)، روح فلسفی محقق ساخته و هوش معنوی بدیع، سواری، باقری دشت­بزرگی، لطیفی­زادگان، (1389) مورداستفاده قرارگرفته است. در تجزیه تحلیل استنباطی داده­ها از آزمون کولموگراف-اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام استفاده‌شده است.. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین روح فلسفی و هوش معنوی با کیفیت تدریس و همچنین بین روح فلسفی و هوش معنوی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. از ابعاد روح فلسفی، طرفداری از ارزش‌های انسانی، کنجکاوی، نوجویی و ژرف­اندیشی و از ابعاد هوش معنوی، پرداختن به سجایای اخلاقی و تفکر کلی و بعد اعتقادی، قادر به پیش­بینی کیفیت تدریس می­باشند.